“ ျမန္မာအစတေကာင္းက....
ေျပာၾကစဥ္အလာ...
သာကီႏြယ္မင္းဝင္ေရာက္ဆင္း...
မင္းအဘိရာဇာ ”
-ဟုဆိုရိုးရွိသည္နွင့္အညီနဠသာကီဝင္ တိဏသာကီဝင္ ကဌသာကီဝင္ ဟုသံုးမ်ိဳးအနက္တိဏသာကီဝင္ျဖစ္ေသာတေကာင္းမင္းမ်ားသည္မစၨ်ိမေဒသမွထြက္ခြါလာ၍တေကာင္းအရပ္၌တိုင္းျပည္တည္ေထာင္သည္။
ေကာသလႅမင္းႀကီး၏သား ဝိဋဋဴပ သည္ဤအဆက္အႏြယ္ျဖစ္သည္။တေကာင္းဘုရင္သတိုး(၁၇)ဆက္၌(၉)ဆက္ေျမာက္ျဖစ္ေသာသတိုးနဂါးနိုင္မွစ၍သံခ်ပ္တန္းဆာမ်ားေပၚခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ကသတၲဝါတို့၏ကံတရားေၾကာင့္ညအခါနဂါးေပၚေလ့ရွိသည္။ထိုနဂါး၏အႏၲရာယ္ကာကြယ္ရန္ေၾကးကိုျပသာဒ္လုပ္၍ေလးမ်က္နွာ၌သံကြန္ယက္အုပ္ထားၾကသည္။
တခါးရြက္၌တံခါးက်င္ကိုတတ္ဆင္ထားၾကသည္။ညဥ့္သန္းေကာင္ယံအနုရာဓ ေဇထ မူလ နကၡတ္တို့တလံုးလံုးတည့္မတ္သည့္ကာလနဂါးေရာက္လာေလ့ရွိသည္။ထိုအခါသံကြန္ယက္ကိုဒုတ္ဒါးတို့ျဖင့္ခြ်င္ခြ်င္မည္ေအာင္ခတ္ေစ၏။
နဂါးတို့ကအဆိပ္ျဖင့္မႈတ္ ၍မင္းကလည္းယပ္ျဖင့္ကာသည္။တံခါးဖြင့္ကာသံလ်က္ျဖင့္နွိမ္နင္းေအာင္ျမင္သည္။ထို့ေၾကာင့္နဂနိုင္မင္းဟုေခၚတြင္သည္။
နဂါးအေရကိုအသျပာတရာေပး၍ဆုတ္။္ေစ၏။တေထာင္ေပး၍ခ်ဳပ္ေစ၏။အရိုးကိုဆံထိုးလုပ္ေစ၏။(ရာေပးလို့ဆုတ္ ေထာင္ေပး၍ခ်ဳပ္ ခ်စ္သူအရိုးဆံထိုးလုပ္ဟုဆိုရိုးျပဳခဲ့သည္။
သူရဲေကာင္းအျပား ၁၃ ပါးေျမွာက္စားစစ္ဘုရင္ ဟု သီလကၡံသာမညဖလသုတ္တြင္ပါသည့္အဂၤါရပ္နွင့္ျပည့္စံုေသာသူရဲေကာင္းစစ္သူႀကီးမ်ားနဂါးေရအက်ၤီကိုဝတ္ဆင္ခြင့္ရသည္။ေနာင္တြင္နဂါးေရအစားနဂါးအေၾကးကဲ့သို့သံကိုျပဳလုပ္ေစၿပီးဝတ္ဆင္ေစသည္။
(1)ေမာဂၢလူေခၚဦးထုပ္တြင္တတ္ဆင္ေသာအေၾကးခြံ ၂၄ခု။ပါလိေကြးေခၚလယ္တံုတြင္တတ္ဆင္ေသာအေၾကးခြံ ၄၅ ခု။သံခ်ပ္ဝတ္ေခၚအကၤီ်ကိုယ္ထည္တြင္တတ္ဆင္ရေသာအေၾကးခြံ ၆၇ ခု။
ဓူတင္ေတရႆ ၁၃။
ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာဘုရားရွင္တို့လက္ထက္တြင္တစ္ပါးစီ၏လက္ထက္၌ဓူတင္(၁၃)ပါးကိုက်င့္ေဆာင္နိုင္သည့္ရဟႏၲတစ္ပါးသာေပၚၿမဲျဖစ္သည္။ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တြင္ရွင္မဟာကႆပ ရဟႏၲာႀကိီးမွာဓူတင္(၁၃)ပါးကိုက်င့္နိုင္ေသာ ရဟႏၲာႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ။
ဓူတင္ ၁၃ ပါးမွာ -
ပံ့သကူဓူတင္/ေတစိဝရိတ္ဓူတင္/ပိဏၰပတ္ဓူတင္/ပသဒါနဓူတင္/ဧကာသနိဓုူတင္/ပတၲပိုဏ္ဓူတင္/ခလုပစၦာဓူတင္/အရညကင္ဓူတင္/အေဗၻာကာသိကဓူတင္/သုႆန္ဓူတင္/ယထာသႏၲတိဓူတင္/ရုကၡမူဓုတင္/နိသိဓူတင္----တို့ျဖစ္သည္။
၄င္းဓူတင္(၁၃)ပါးကိုနတ္စစ္သူႀကီး(၁၃)ဦးကတစ္ပါးစီေစာင့္ ၾကပ္ေနၾကရပါသည္။
Copy📝 ၾဆာႀကီး ဦးေက်ာ္ခင္သန္း ( စလင္း )
“ ဘုရားဟူကား ေမာကၠလူ ၂၄ ၏ အဓိပၸါယ္ ”
ဘုရားဂုဏ္းေတာ္ = ၉ ပါး
တရားဂုဏ္ေတာ္ = ၆ ပါး
သံဃာဂုဏ္းေတာ္ = ၉ ပါး
ေပါင္း =၂၄ ျဖစ္သည္ ။
ေမာကၠလူ ဟူသည္ကား စစ္သူႀကီးမ်ားဦးထုပ္ တြင္ တပ္ဆင္ေသာ ေၾကးခြံျဖစ္၍ ဘုရား တရား သံဃာ တို႔၏ဂုဏ္းမ်ားအား ဦးထိပ္ပန္ဆင္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေၾကးခြံတို႔အား ( ၂၄ ) ခု ထည့္သြင္း အသံုးျပဳခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ ။
“ တရားဟူကား ဘာလီေကြး ၄၅ ၏ အဓိပါၸယ္ ”
စစ္သူႀကီးမ်ား ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ၏ လယ္တံုတြင္တတ္ဆင္ေသာ အေၾကးခြံ ၄၅ ခု သည္ ေဂါတမဘုရားရွင္ ၏ ဓမၼတရားေတာ္ မ်ား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ဝါေတာ္ ၄၅ ဝါ အား ရည္ၫႊန္း၍ တပ္ဆင္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဓမၼတရားေတာ္တို႔အား ရင္ဝယ္ လည္ဆြဲရတနာကဲ့သို႔ ဆင္ျမန္းသည္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လည္တံုကို ၄၅ ေကြး ျပဳလုပ္စီရင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။
ဤ သည္ကို ပမာပံု ႏိႈင္းထားျခင္းျဖစ္၍ ဘာလီေကြး ေခၚ ပါလိေကြး (၄၅) မွာ ေဂါတမဘုရားရွင္ ၏ ဝါေတာ္ (၄၅) ဝါ လံုး ေဟာၾကား ေတာ္မူခဲ့ေသာ ဓမၼတရားေတာ္မ်ား အား ရည္ရြယ္သည့္အဓိပၸါယ္ ပင္ျဖစ္သည္ ။
“ သံဃာဟူကား သံခ်ပ္ဝတ္ ( ၆၇ ) ၏ အဓိပၸါယ္ ”
ပထမစ်ာန္ - ၁၁ ပါး
ဒုတိယစ်ာန္ - ၁၁
တတိယစ်ာန္ - ၁၁
စတုတၱစ်ာန္ - ၁၁
ပဥၥမစ်ာန္ - ၂၃
ေပါင္း - ၆၇
စစ္သူႀကီးမ်ားခ်ပ္ ဝတ္တန္ဆာတြင္ အက်ႌကိုယ္ထည္၌ ယင္း စ်ာန္အဂၤါမ်ားေပါင္းပီးရေသာ ၆၇ ဂဏန္းအား ရည္မွန္း၍ ေၾကးခြံ ၆၇ ထည့္သြင္း ျပဳလုပ္စီရင္ ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။
အေၾကာင္းမွာ ...
စ်ာန္ ၅ ပါးသည္ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ား အတြက္ ကိေလသာ ရန္သူ တို႔အား ကာကြယ္တားဆီး ေပး ႏိုင္ေသာ လက္နက္ေတာ္ျဖစ္သကဲ့သို႔ ရန္သူတို႔ေဘးအႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္တားဆီးႏိုင္ေစရန္ ရည္မွန္းပီး ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာတြင္ ေၾကးခြံ ၆၇ ခု ျပဳလုပ္စီရင္ သံုးစြဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။
၎ အား ရည္မွန္း သည့္အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ပါသည္ ။
“ ဓူတင္ေတရႆ ( ၁၃ ) ၏ အဓိပၸါယ္ ”
ကိေလသာေခါင္းပါးေစသည့္ အက်င့္တရားျမတ္ ျဖစ္သည္ ။
အထက္က အဓိပၸါယ္ ႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ ။
ဤတြင္ နိဂံုး အဆံုးသတ္ပါသည္
ဝိဇၨာမဟိဒိၶအတတ္ပညာတန္ခိုးတို႔ ေနလိုလလို ထြန္းလင္းၾကပါေစ....
ဂိုဏ္းေတာ္ခ်ဳပ္အဖဆရာဟန္ ေျခအစံုကို ဦးခိုက္လ်က္ ..
📝ေရႊရင္ေက်ာ္လုလင္📝
No comments:
Post a Comment